“De Turkse overheid wil dat kinderen uit Turkije bij pleeggezinnen niet van hun normen en waarden worden vervreemd”. Behalve de vraag waar Turkije zich mee bemoeit (deze kinderen zijn toch in Nederland?) zou het gristenfascistische CDA zich hierdoor toch geschoffeerd moeten voelen. In haar rapport “Gedeelde Waarden’ spreekt het CDA juist immers over dé “gedeelde waarden” tussen christenen en moslims.
Het CDA wil graag meer moslims als lid. Daartoe publiceerde zij, onder leiding van oud-minister Ben Bot, het rapport Gedeelde Waarden. Als gedeelde waarden noemt zij gelijkwaardigheid van ieder mens, solidariteit, verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid, duurzaamheid en vrijheid van godsdienst. Door met de nodige gedachtenkronkels (ik denk bijvoorbeeld aan het besparen van water door als woestijngodsdienst het ritueel wassen te introduceren) te beweren dat deze waarden voorkomen bij christenen en moslims beweren de gristenfascisten in feite dat deze waarden blijkbaar niet voorkomen bij de “ongelovige Untermensch’ . Men zou echter juist anders moeten beweren. Het grote voorbeeld van moslims was immers een roverhoofdman en met 349 haatverzen tegen andersgelovigen heeft zijn “heilige” boek de koran meer weg van Mein Kampf.
Het CDA beweert luidkeels dat moslims en christenen dezelfde waarden hebben. Maar wat gebeurd er. De Turkse overheid wil Nederland verbieden om moslim-kinderen in christelijke pleeggezinnen te plaatsen “om ze niet van hun normen en waarden te vervreemden”. Ben Botter kan het niet worden.
dinsdag 30 april 2013
[Waterbesparing vs ritueel wassen] Onder Willem-Alexander geen koninklijke pro-islam bemoeienissen ?
Willem Alexander is voorzitter van de adviescommissie water. Volgens mij strookt dat niet met het ritueel wassen wat de “religie van de vrede” vereist.
De kersttoespraak van 2010 van koningin Beatrix was met “het gevaar bestaat dat het gemeenschappelijke wordt verzwegen en verschillen worden uitvergroot" nauwelijks verhulde kritiek op islamcriticus Geert Wilders. Zou dat veranderen onder haar opvolger Willem Alexander? Willem Alexander is voorzitter van de adviescommissie water. Het lijkt mij daarom erg tegenstrijdig dat de troonopvolger een ideologie gaat verdedigen dat juist waterverspilling propageert (ritueel wassen voor je verzen uit Der Ewige Unglaubige opzegt).
Of je moet dit, en zeker in een woestijnklimaat waar de “profeet” Mohammed zijn zonnesteek op liep, als een zinvol waterverbruik zien.
De kersttoespraak van 2010 van koningin Beatrix was met “het gevaar bestaat dat het gemeenschappelijke wordt verzwegen en verschillen worden uitvergroot" nauwelijks verhulde kritiek op islamcriticus Geert Wilders. Zou dat veranderen onder haar opvolger Willem Alexander? Willem Alexander is voorzitter van de adviescommissie water. Het lijkt mij daarom erg tegenstrijdig dat de troonopvolger een ideologie gaat verdedigen dat juist waterverspilling propageert (ritueel wassen voor je verzen uit Der Ewige Unglaubige opzegt).
Of je moet dit, en zeker in een woestijnklimaat waar de “profeet” Mohammed zijn zonnesteek op liep, als een zinvol waterverbruik zien.
Der Ewige Unglaubige (Mein Kampf 2.0 Hfst 2 6-7
“Allah heeft hun hart en oren verzegeld en over hun ogen is een sluier”
Eén van de aangevers in het proces tegen Wilders vergeleek de film Fitna met Hitlers film Der Ewige Jude. Jammer voor deze sympathisant van “profeet” Mohammed maar Mohammeds Mein Kampf 2.0 heeft behalve met “Mijn Strijd” (tegen de ongelovige) ook wel iets weg van Der Ewige Unglaubige.
6. Zeker, zij die (de Waarheid) verwerpen, het is hun om het even, of gij hen waarschuwt, of dat gij hen niet waarschuwt - zij zullen niet geloven.
7. Allah heeft hun hart en oren verzegeld en over hun ogen is een sluier;
Mein Kampf 2.0 kan dus ook aardig doorgaan als Der Ewige Unglaubige
Eén van de aangevers in het proces tegen Wilders vergeleek de film Fitna met Hitlers film Der Ewige Jude. Jammer voor deze sympathisant van “profeet” Mohammed maar Mohammeds Mein Kampf 2.0 heeft behalve met “Mijn Strijd” (tegen de ongelovige) ook wel iets weg van Der Ewige Unglaubige.
6. Zeker, zij die (de Waarheid) verwerpen, het is hun om het even, of gij hen waarschuwt, of dat gij hen niet waarschuwt - zij zullen niet geloven.
7. Allah heeft hun hart en oren verzegeld en over hun ogen is een sluier;
Mein Kampf 2.0 kan dus ook aardig doorgaan als Der Ewige Unglaubige
Als je extremisme echt afwijst.
Als je de extremisten echt afwijst.
Dat “ongelovigen” naar de hel zouden gaan is een onderdeel van de islamitische, en ook christelijke, ideologie. Alleen al daarom noem ik deze ideologie fascisme. In hoeverre kan je daar als gematigde islamiet of christen bezwaar tegen hebben?
Aan gematigde moslims wordt eerder de vraag gesteld over het gebruik van geweld. Steevast keuren (zogenaamde) gematigden het geweld door extremisten af (meestal want “je mag natuurlijk geen spotprenten over de profeet maken, bla bla ect”). De volgende vraag kan dan zijn welke kant ze dan zouden kiezen: De niet-islamieten die de extremisten veroordelen of die van de besproken extremistische geloofsgenoten. Als gematigde de extremisten veroordelen maar dan niet de kant van de kritische niet-islamieten kiezen maar wel van de juist besproken extremistische geloofsgenoten lijkt mij immers inconsequent.
Nu hoef je je kritiek niet te beperken over de vraag over het gebruik van geweld. Ook op de doctrine dat je als “ongelovige” voor eeuwig zou branden lijkt mij kritiek gewenst. Voor mij althans is deze doctrine van profeet (...) Mohammed gelijk aan het fascisme van Adolf Hitler. Had profeet Adolf het over de “niet-Arische Untermensch”, profeet Mohammed had het over de “ongelovige Untermensch”. De benaming fascisme voor islam en christendom zou vervolgens door gematigde moslims en christenen bekritiseerd kunnen worden met de stellige bewering dat zij zelf niet geloven dat “ongelovigen” voor eeuwig zullen branden. Ook dan weer de vraag welke kant zij zouden kiezen: Die van critici die islam en christendom fascisme noemen of de kant van de geloofsgenoten met het ook “voor hen gewraakte” geloof dat “ongelovigen” voor eeuwig in de hel branden?
Ik verheug mij alvast op alle gematigde christenen en moslims die ook menen dat de doctrine dat “ongelovigen brandstof in de hel zijn” fascisme is en hun afkeer uiteraard wenden tot de extremistische geloofsgenoten met de gewraakte doctrine.
Dat “ongelovigen” naar de hel zouden gaan is een onderdeel van de islamitische, en ook christelijke, ideologie. Alleen al daarom noem ik deze ideologie fascisme. In hoeverre kan je daar als gematigde islamiet of christen bezwaar tegen hebben?
Aan gematigde moslims wordt eerder de vraag gesteld over het gebruik van geweld. Steevast keuren (zogenaamde) gematigden het geweld door extremisten af (meestal want “je mag natuurlijk geen spotprenten over de profeet maken, bla bla ect”). De volgende vraag kan dan zijn welke kant ze dan zouden kiezen: De niet-islamieten die de extremisten veroordelen of die van de besproken extremistische geloofsgenoten. Als gematigde de extremisten veroordelen maar dan niet de kant van de kritische niet-islamieten kiezen maar wel van de juist besproken extremistische geloofsgenoten lijkt mij immers inconsequent.
Nu hoef je je kritiek niet te beperken over de vraag over het gebruik van geweld. Ook op de doctrine dat je als “ongelovige” voor eeuwig zou branden lijkt mij kritiek gewenst. Voor mij althans is deze doctrine van profeet (...) Mohammed gelijk aan het fascisme van Adolf Hitler. Had profeet Adolf het over de “niet-Arische Untermensch”, profeet Mohammed had het over de “ongelovige Untermensch”. De benaming fascisme voor islam en christendom zou vervolgens door gematigde moslims en christenen bekritiseerd kunnen worden met de stellige bewering dat zij zelf niet geloven dat “ongelovigen” voor eeuwig zullen branden. Ook dan weer de vraag welke kant zij zouden kiezen: Die van critici die islam en christendom fascisme noemen of de kant van de geloofsgenoten met het ook “voor hen gewraakte” geloof dat “ongelovigen” voor eeuwig in de hel branden?
Ik verheug mij alvast op alle gematigde christenen en moslims die ook menen dat de doctrine dat “ongelovigen brandstof in de hel zijn” fascisme is en hun afkeer uiteraard wenden tot de extremistische geloofsgenoten met de gewraakte doctrine.
Is het nationaal-socialisme wel een vorm van populisme?
Volgens de Vlaamse socialisten is er, bij monde van Bruno Tobback , niets mis met de verwijzing door de Belgische koning naar “het populisme” met zelfs een verwijzing naar de opkomst van het nationaal-socialisme in de jaren dertig. Dit ondanks dat sommige Belgische hoogleraren deze vergelijking scherp veroordelen. Bijvoorbeeld dat deze aanval op het (simplistische) populisme zelf “niet echt getuigt van veel nuance”. Maar is de verwijzing van het populisme naar het nationaal-socialisme sowieso niet idioot? Want was het nationaal-socialisme wel een vorm van populisme ?
Het woord populisme wordt gewoon voor alles gebruikt wat sommige politici niet zint. Zo ook door Guy Verhofstadt. De huidige fractievoorzitter van de Europese liberalen (o.a. VVD en D’66) kwam zelfs met een geheel eigen definitie “politici die niet vooruit willen lopen en geen eigen visie ontwikkelen”. Hij noemde als voorbeeld Sarkozy en Merkel. Want die gaven vlak achter elkaar een “populistische” verklaring, namelijk dat de multiculturele samenleving is mislukt.
Natuurlijk heeft populisme niets te maken met het niet zelf met ideeën komen. In dat geval had hij jubelend moeten reageren op het voorstel in de zelfde Buitenhof discussie van de SP-woordvoerder financiën de lonen in Nederland en Duitsland dermate te verhogen “zodat Griekenland beter kan concurreren”. Een idioot en, derhalve, een heel eigen idee. Maar bij bepaalde groepen juist wel erg populair, en dus toch erg populistisch.
Wilders nam bij de besprekingen in het Catshuis zijn (elke politicus heeft in een democratie immers recht op zijn eigen standpunten) verantwoordelijkheid en liet het gedoogkabinet vallen. En zie, zijn tegenstanders, verwijten de “populist” een “wegloper” te zijn. Een wegloper die weg loopt voor politieke verantwoordelijkheid.
Populisme, het uit de weg gaan van impopulaire maatregelen en halfbakken politiek bedrijven, hoe kan dat dan iets te maken met het nationaal-socialisme. Terwijl de “anti-populistische” roeptoeters de PVV en NVA beschuldigen dat zij geen regeringsverantwoordelijkheid durven te nemen, wilden Mussolini en Hitler juist zo snel mogelijk aan de macht. Terwijl de gevestigde politici over elkaar struikelen met hun verschillende definities voor populisme is het nationaal-socialisme juist een duidelijke strak omlijnde ideologie.
Tot slot dan nog een opmerking wie juist wel streeft naar het nationaal-socialisme van de jaren dertig. Alleen zal je dat niet zo snel horen in een kersttoespraak. Aangezien het een “bevriende religie” betreft.
Het woord populisme wordt gewoon voor alles gebruikt wat sommige politici niet zint. Zo ook door Guy Verhofstadt. De huidige fractievoorzitter van de Europese liberalen (o.a. VVD en D’66) kwam zelfs met een geheel eigen definitie “politici die niet vooruit willen lopen en geen eigen visie ontwikkelen”. Hij noemde als voorbeeld Sarkozy en Merkel. Want die gaven vlak achter elkaar een “populistische” verklaring, namelijk dat de multiculturele samenleving is mislukt.
Natuurlijk heeft populisme niets te maken met het niet zelf met ideeën komen. In dat geval had hij jubelend moeten reageren op het voorstel in de zelfde Buitenhof discussie van de SP-woordvoerder financiën de lonen in Nederland en Duitsland dermate te verhogen “zodat Griekenland beter kan concurreren”. Een idioot en, derhalve, een heel eigen idee. Maar bij bepaalde groepen juist wel erg populair, en dus toch erg populistisch.
Wilders nam bij de besprekingen in het Catshuis zijn (elke politicus heeft in een democratie immers recht op zijn eigen standpunten) verantwoordelijkheid en liet het gedoogkabinet vallen. En zie, zijn tegenstanders, verwijten de “populist” een “wegloper” te zijn. Een wegloper die weg loopt voor politieke verantwoordelijkheid.
Populisme, het uit de weg gaan van impopulaire maatregelen en halfbakken politiek bedrijven, hoe kan dat dan iets te maken met het nationaal-socialisme. Terwijl de “anti-populistische” roeptoeters de PVV en NVA beschuldigen dat zij geen regeringsverantwoordelijkheid durven te nemen, wilden Mussolini en Hitler juist zo snel mogelijk aan de macht. Terwijl de gevestigde politici over elkaar struikelen met hun verschillende definities voor populisme is het nationaal-socialisme juist een duidelijke strak omlijnde ideologie.
Tot slot dan nog een opmerking wie juist wel streeft naar het nationaal-socialisme van de jaren dertig. Alleen zal je dat niet zo snel horen in een kersttoespraak. Aangezien het een “bevriende religie” betreft.
Meneer De Ruiter, hoe te oordelen over ideologiën waarvan ik geen aanhangers ken?
Over de “koude” en de “warme” benadering van ideologieën.
Arabist Jan Jaap de Ruiter (Universiteit Tilburg) laat zich goed kennen. Een heel boek schrijven over Geert Wilders, Blonde Mevrouw geen excuses aanbieden voor het en plein publique voor de radio verdraaien van haar woorden én verwijten dat ze niet de discussie aan gaat met moslims maar zelf niet reageren op reacties op zijn artikel. Dan maar nieuwe artikelen als reactie of zelfs satires. “Mijn stelling is dat religies en ideologieën in de eerste en laatste plaats door mensen gedragen worden. Zonder menselijke steun is er geen religie of ideologie”. Geen “koude” maar dus een “warme” benadering van ideologieën. Maar hoe dan te oordelen op ideologieën waarvan de meeste mensen geen enkele aanhanger kennen? Ik noem hier libertarisme, luddisme en de ideologie voor het vrij wapenbezet.
Hoe volgens De Ruiters redenering te oordelen over libertarisme. Libertarisme is afschaffing van de overheid. En dus van het parlement en dus de democratie. Dat is nogal heftig. Maar volgens De Ruiter is dat, laat ik het maar noemen een “koude” benadering. De Ruiter is immers voor een “warme” benadering want ik citeer “religies en ideologieën worden in de eerste en laatste plaats door mensen gedragen. Zonder menselijke steun is er geen religie of ideologie”. De meeste Nederlanders kennen geen libertariërs als buurman of collega. Zonder opgelegde religieuze verplichtingen zijn ze ook moeilijk te herkennen. Hoe is dan de volgens De Ruiter noodzakelijke “warme” benadering van het libertarisme mogelijk ?
Hoe volgens De Ruiters redenering te oordelen over het luddisme? Als reactie op de industriële revolutie ontstond begin 19e eeuw een ideologie tegen industriële en technologische vooruitgang. Machines zijn slecht voor het milieu en zelfs slecht voor de economie omdat handwerklieden werkloos worden. Dankzij de technische vooruitgang en het feit dat activisten landbouwwerktuigen niet saboteren geven we in vergelijking nog maar een schijntje uit aan levensmiddelen. Maar dat is natuurlijk een “koude” benadering van het luddisme. Want “ideologieën worden in de eerste en de laatste plaats door mensen gedragen”. Nu heb ik maar gehoord over twee luddisten. Dat is de unabomber (17 aanslagen met in totaal 3 doden) en sociaal-democraat Louis van der Kallen (Bergen op Zoom). De eerste mogen we natuurlijk totaal niet noemen om tegen luddisten het “ressentiment niet te doen toenemen”. En om nu van één persoon de handel en wandel na te gaan om van Jan Jaap de Ruiter een oordeel te mogen velgen over de ideologie luddisme gaat, mij althans, te ver.
Hoe volgens De Ruiters redenering te oordelen over de ideologie voor het vrij wapenbezit? Men kan tussen de VS en Nederland een vergelijking maken tussen de dodelijke slachtoffers van vuurwapens. Dat eventueel corrigeren naar culturele achtergronden en corrigeren naar het feit dat het in Nederland eigenlijk juist veel erger had kunnen zijn. Ik doel daarbij natuurlijk op het veel grotere “ressentiment” in Nederland door ene Geert Wilders (zeg ik het goed Jan Jaap?). Maar dat behoeft totaal geen onderwerp van studie te zijn. Want dat betreft slechts een “koude” benadering van een ideologie. Het gaat natuurlijk om de “warme” benadering van het streven naar vrij wapenbezit. Onderwerp van studie dienen daarin te zijn “de mensen die de ideologie dragen”. Maar ook hier geldt dat deze mensen niet zichtbaar zijn. Dus ook hier geldt dat de volgens De Ruiter noodzakelijke “warme” benadering van een ideologie onmogelijk is.
De Ruiters noodzakelijke “warme” benadering van ideologieën (hij noemt de normale “koude” benadering zelfs bizar) is dus weinig steekhoudend. Dat is bijvoorbeeld ook omdat thans elke Turk, Somaliër en Marokkaan als moslim (volgeling van godsdienststichter Mohammed) wordt aangezien. Moslim ben je echter alleen als je de godsdienststichter Mohammed gelooft en niet omdat, uit angst voor uitsluiting of erger, je daarnaar gedraagt. Ook zou je, volgens De Ruiters redenatie, als ex-moslim je geloof in je religie alleen hebben kunnen verliezen als je (je was immers zelf moslim en dus zelf “(uit)drager van je religie”) op een gegeven moment een hekel aan je zelf had. Verder kan je aanhangers van een religie volgens De Ruiters redenatie ook nooit verwijten inconsequent in hun ideologie te zijn. Aangezien er volgens De Ruiter immers alleen die (inconsequente) aanhangers per definitie de ideologie vormen. Ik doel hierbij op dat deel van de christenen (met hun (“koude”) ideologie dat Jezus de “Verlosser” is) wel een grote bek hebben over autochtone “ongelovigen” maar wel keihard weglopen met de ideologie van volgelingen van godsdienststichter Mohammed.
Overigens vind ik, al zeg ik het zelf, de termen “koude” en “warme” benadering van godsdiensten en andere ideologieën wel goed gevonden. De “warme” benadering van Jan Jaap de Ruiter is gewoon idioot. Misschien dat volgelingen van met name de islam en christendom hun ideologie ook eens een keer “koud” willen benaderen. En dan misschien niet alleen het fabeltje van Jan Jaap de Ruiter zullen doorprikken.
Abonneren op:
Posts (Atom)